W sakramencie pokuty i pojednania Bóg przebacza grzechy popełnione po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany jest także: sakramentem nawrócenia, spowiedzią święta, sakramentem pojednania.
Okazja do spowiedzi w naszej Parafii
- Od poniedziałku do soboty: przed każdą Mszą św.
- w niedzielę o godz. 6.30 (do 6.55), 8.30 (do 8.55) oraz 10.30 (do 10.55)
Przypominamy, że włączone światło w środkowej części konfesjonału daje znak, że kapłan czeka na Ciebie. Gdy światło jest zgaszone to znak, że kapłan słucha już penitenta.
Nie ma spowiedzi podczas Mszy św.!
Trzy akty penitenta
Spowiednikiem może być tylko kapłan, który został upoważniony przez władzę kościelną do spowiadania, może przebaczyć grzechy w imieniu Chrystusa. Kapłan udziela rozgrzeszenia.
Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego.
Aktami penitenta są:
- Żal za grzechy (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.
- Spowiedź święta jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
- Pokuta: kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.
Po wyznaniu grzechów z żalem, penitent otrzymuje pouczenie i pokutę, po czym kapłan udziela rozgrzeszenia.
Duchowe owoce spowiedzi
Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:
- pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą, pojednanie z Kościołem,
- darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
- darowanie, przynamniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów, pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
- wzrost sił duchowych do walki ze złem.
Drogę powrotu do Boga nazywamy nawróceniem się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie poprawy na przyszłość. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże.
Pan Jezus ustanowił sakrament pokuty w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział:
J 20,19-23
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”;